در مقایسه با سال گذشته میلادی رقم خورد؛
ارتقای۱۳پله ای رتبه ایران در شاخص جهانی كارآفرینی
كاروخدمت: دفتر توسعه كارآفرینی و بهره وری نیروی كار وزارت كار در گزارشی شاخص های جهانی كارآفرینی در سال ۲۰۱۸ را منتشر نمود كه بر مبنای آن رتبه جهانی ایران از ۸۵ در سال ۲۰۱۷ به ۷۲ در سال ۲۰۱۸ ارتقا یافت.
به گزارش كاروخدمت به نقل از مهر، وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعی اعلام كرد؛ بر مبنای آمار انتشار یافته از شاخص جهانی كارآفرینی، رتبه كارآفرینی ایران در سال ۲۰۱۸ با افزایش ۱۳ رتبه ای در بین ۱۳۷ كشور جهان به ۷۲ رسیده است.
گزارش انتشار یافته نشان داده است رتبه كارآفرینی ایران در منطقه منا (خاورمیانه و شمال آفریقا) به ۱۱ رسیده است كه در مقایسه با سال قبل، سه رتبه بهبود یافته است.
بر اساس این گزارش، دستیابی به رشد و رونق اقتصادی در شرایط رقابتی عصر حاضر، بدون تولید محیط مساعد برای ظهور و رشد كسب وكارهای كارآفرینانه و نوآور امكان پذیر نیست. كارآفرینی موتور رشد اقتصادی می باشد كه بدون آن رشد بهره وری و خلق مشاغل جدید بسیار دشوار خواهد بود. مطالعات درباره كشورها نشان داده است كه آموزش افراد و فرهنگ سازی و تولید وجهه مناسب برای كارآفرینان در جامعه، كافی نبوده بلكه بروز كارآفرینی نیازمند محیطی مساعد هم هست. این یعنی، كارآفرینی پدیده ای فرابخشی و چندوجهی است به نحوی كه از یكسو متاثر از همه ابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی است و از جانب دیگر بر تمام این ابعاد اثرگذار است. ازاین رو توسعه كارآفرینی درگرو توجه به موضوعات مختلف از زوایا و جنبه های متعددی است.
شاخص جهانی كارآفرینی (GEI) كه همه ساله از جانب موسسه جهانی توسعه كارآفرینی (GEDI) منتشر می گردد و تصویری از تغییرات اكوسیستم كارآفرینی كشورها عرضه می دهد، نماگری است كه سلامت اكوسیستم كارآفرینی در یك كشور را با استفاده از تعاملات پویا و نهادینه شده بین گرایش، توانایی و اشتیاق كارآفرینی، هم در سطح فردی و هم در سطح نهادی مورد ارزیابی قرار می دهد. فرض بنیادی در تهیه این شاخص این است كه كارآفرینی هرچند ماهیت رفتاری و فردی دارد اما حدودا در صورتی امكان بروز می یابد كه محیط به فرد اجازه بروز آن را بدهد. بعنوان مثال اگر نیروی انسانی تحصیل كرده و دارای مهارت لازم برای به كارگیری در كسب وكار مبتنی بر فرصت در جامعه به وفور وجود داشته باشد اما شرایط محیطی و نهادی جامعه به شكلی باشد كه افراد نتوانند ریسك شروع كسب و كار را بپذیرند، كارآفرینی توسعه نخواهد یافت. به عبارتی پویایی كارآفرینی در هر كشور علاوه بر خصلت ها و خصوصیت های افراد جامعه، درگرو محیط نهادی هم است.
شاخص كارآفرینی در دنیا چگونه ارتقا می یابد؟
در ادامه این گزارش آمده است: در عصر حاضر، پژوهشگران حوزه سیاست گذاری كارآفرینی معتقدند كشورها با تعداد زیادی كارآفرین (به معنای كسب وكار جدید یا خوداشتغالی) نمی توانند به رشد و توسعه اقتصادی دست یابند بلكه نیازمند اكوسیستم كارآفرینی متناسب هستند تا بتوانند به این مهم برسند.
بنابراین، هر اكوسیستمی شامل تعدادی زیرسیستم به هم وابسته است كه باهم در تعاملند، بر یكدیگر اثرگذارند و در جهت برآوردن هدفی با یكدیگر تعامل می كنند. در اكوسیستم كارآفرینی وجود ذی نفعان و همكاری متقابل آنها با یكدیگر سبب تولید شرایط مناسب برای فعالیت های كارآفرینانه و توسعه كسب و كارهای جدید می گردد. منظور از ذی نفع هر نهادی است كه به صورت بالفعل یا بالقوه حامی و مشوق كارآفرینی است. ارگان های دولتی، دانشگاه ها، انجمن های كسب و كار، تشكل های بخش خصوصی، سرمایه گذاران، بانك ها، كارآفرینان، مراكز رشد، مراكز شتاب دهنده، رهبران اجتماعی، مراكز تحقیقاتی، نمایندگان نیروی كار، وكلا از ذی نفعان اكوسیستم كارآفرینانه بشمار می آیند.
ازاین رو شاخص جهانی كارآفرینی با این رویكرد تلاش دارد نگاهی دقیق به سلامت اكوسیستم كارآفرینی كشورها بیندازد. مزیت این شاخص نسبت به سایر روش های سنجش در این است كه این شاخص با عنایت به تعاملات سطح فردی و سطح نهادی كارآفرینی، چشم اندازی نسبتا دقیق از قوت ها و تنگناهای اكوسیستم كارآفرینی كشورها عرضه می دهد. از آنجائیكه زمینه نهادی تنظیم كننده رفتارهای فردی است، ازاین رو برای درك اكوسیستم كارآفرینی لازم است هم به تعاملات درونی و هم تعاملات میان این دو سطح توجه گردد.
جایگاه ایران در شاخص كارآفرینی در بین كشورهای دنیا
بر اساس گزارش شاخص جهانی كارآفرینی رتبه كارآفرینی ایران در سال ۲۰۱۸ با افزایش ۱۳ رتبه ای در بین ۱۳۷ كشور جهان ۷۲ است و همینطور در منطقه منا (MENA) ۱۱ (در سال ۲۰۱۸ بحرین از منطقه منا خارج شده و جزو كشورهای منطقه اقیانوسیه قرارگرفته است) می باشد كه در مقایسه با سال قبل ۳ رتبه بهبود یافته است. همینطور ایران ۷/ ۴ بهبود امتیاز را در سال ۲۰۱۸ تجربه كرده و از این منظر پنجمین كشور جهان در بهبود امتیاز است. اما متاسفانه، گلوگاه های موجود در اكوسیستم كارآفرینی كشور كماكان در وضعیت نامطلوبی به سر می برند. این شواهد حاكی از نامتناسب بودن فضای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی كشور و انگیزه های كارآفرینی فردی در سطح جامعه است كه با اتخاذ سیاست هایی در سطح كشور قابل بهبود است.
بر مبنای اطلاعات گزارش شاخص جهانی كارآفرینی، امسال ایران افزایش چشمگیری در امتیاز شاخص فرعی گرایش كارآفرینانه (ATT) نسبت به سال قبل را تجربه می كند، این افزایش ناشی از تغییر ناگهانی در ركن مهارت راه اندازی كسب وكارهای نوپا است. گرایش كارآفرینانه تحت تاثیر اركان درك فرصت، پذیرش ریسك، شبكه سازی، مهارت راه اندازی كسب وكارهای نوپا و پشتیبانی فرهنگی است. اركان درك فرصت، پذیرش ریسك و پشتیبانی فرهنگی از گلوگاه های اساسی اكوسیستم كارآفرینی كشور در این بخش هستند. دولت با معرفی كارآفرینان و موفقیت های آنها در مناطق مختلف به جامعه، تولید قوانین ورشكستگی منعطف، كاهش نگرش منفی افراد جامعه نسبت به شكست كارآفرینان و معرفی هر چه بیشتر ارزش های بوجود آمده توسط كارآفرینان در سطح جامعه می تواند این گلوگاه ها را به فرصت تبدیل كند.
شاخص فرعی توانایی كارآفرینانه (ABT) شامل اركان رقابت، سرمایه انسانی، جذب فناوری و كسب وكار مبتنی بر فرصت است. ركن رقابت ازجمله اركان چالش برانگیز در اكوسیستم كارآفرینی كشور در سال ۲۰۱۸ است. این ركن شامل متغیر فردی (رقبا) و متغیرهای نهادی (غلبه بر بازار و مقررات) است. از سیاست هایی كه برای خروج از بحران در این ركن مطرح است حذف سیاست های انحصاری و ضد رقابتی در كشور و همینطور تشویق كارآفرینان به تشخیص فرصت هایی در بازار كه منحصربه فرد بوده یا مغفول مانده اند. ركن جذب فناوری در این بخش عملكرد بهتری را نسبت به بقیه اركان این بخش نشان داده است. در ارتباط با این ركن دولت با پشتیبانی از برنامه های حوزه های علم، فناوری، مهندسی و ریاضیات (STEM) و همینطور كارآفرینان با رصد كردن فناوری های در رابطه با حوزه كسب و كارشان و روندهای آنها می توانند در تقویت بیشتر این ركن بكوشند.
بر اساس این گزارش، شاخصی كه نسبت به سال قبل تغییر چشمگیری نداشته است، اشتیاق كارآفرینانه (ASP) است. نوآوری محصول، نوآوری فرآیند، رشد بالا در كسب وكار، بین المللی سازی و سرمایه گذاری ریسك پذیر اركان این شاخص هستند.
همان گونه كه گزارش های ۲۰۱۷ GEI و ۲۰۱۸ GEI نشان می دهند، نوآوری محصول، نوآوری فرآیند و بین المللی سازی اركان ناكارآمد این شاخص هستند. نوآوری محصول شامل متغیر فردی (محصول نوآورانه) و متغیر نهادی (انتقال فناوری) است. چالش مربوط به نوآوری محصول مربوط به متغیر فردی این ركن (محصول نوآورانه) است.
پیش از این كشورهای توسعه یافته منبع تولید كالاهای جدید بودند، اما امروزه كشورهای در حال توسعه كالاهایی را تولید می كنند كه به صورت چشمگیری ارزان تر از مشابه غربی آنها است و به راحتی در برخی از صنایع می تواند با مشابه غربی خود رقابت كنند. كارآفرینان ایرانی هم با تولید خدمات و محصولات نو در بازارهای محلی و منطقه ای خود (نوآوری های تقلیدی) می توانند در سال مزین به نام "حمایت از كالای ایرانی" باعث بهبود این ركن شوند. همینطور دولت هم با تقویت همكاری تحقیقاتی بین صنعت و دانشگاه و پشتیبانی از مالكیت فكری می تواند به این ركن كمك نماید.
دو ركن ناكارآمد دیگر در اشتیاق كارآفرینانه، نوآوری فرآیند و بین المللی سازی هستند. نوآوری در فرآیند، روش ها، سیستم ها، تجهیزات، مهارت ها و رویه های جدید را نشان داده است كه منجر به تولید یك خدمت یا محصول می شوند؛ متغیر فردی این ركن، «فناوری جدید» و متغیر نهادی آن «علم» است. علم شامل متغیرهای «هزینه ناخالص داخلی در تحقیق و توسعه «(GERD)»كیفیت نهادهای علمی و پژوهشی» و «گستره دسترسی به مهندسان و دانشمندان» است.
در ایران ۲۰۱۸ وضعیت هزینه ناخالص داخلی در تحقیق و توسعه نامطلوب است و با سطح بهینه فاصله دارد. ركن چالش برانگیز دیگر بین المللی سازی با دو متغیر صادرات (در سطح فردی) و پیچیدگی اقتصادی (در سطح نهادی) است. بین المللی سازی میزان توانایی بنگاه در ورود به بازارهای جهانی را نشان داده است. عملكرد كشور در این ركن هم ناكارآمد است. مطالعات نشان می دهد، گلوگاه اكوسیستم كشور در متغیر فردی این شاخص، صادرات است و با تولید چشم اندازهای روشن در توسعه كسب و كار و تولید مشوق هایی برای صادرات در میان كارآفرینان می توان این متغیر را متحول ساخت.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب