سید نعمت الله میرفلاح نصیری در گفتگو با مهر با تشریح انواع بیكاری اعم از اشتغال ناقص، اشتغال ناقص زمانی و اشتغال ناكافی گفت: نكته ای كه مغفول باقی مانده و اغلب به آن توجه نمی شود، این است كه بر اساس تعریف اشتغال، بیكار به فردی گفته می شود كه در هفته مرجع مورد آمار حتی یك ساعت هم نتوانسته كاری انجام دهد. این نوع بیكاری بدترین وضعیت بیكاری است.بر این اساس با توجه به اینكه آمار شاغلان و بیكاران كشور ما نیز بر اساس همین تعریف جهانی، مورد سنجش و پایش قرار می گیرد، می توان گفت كه بیكاران ما نیز جزء بدترین انواع بیكاران هستند چرا كه حتی یكساعت در هفته نتوانسته اند مشغول بكار باشند.میرفلاح نصیری با بیان اینكه نرخ بیكاری به تنهایی شاخص خوبی برای تجزیه و تحلیل ها و آنچه در بازار كار می گذرد، نیست و نمی تواند بیانگر تمام واقعیتهای بازار كار باشد گفت: بعضی از كارشناسان نرخ بیكاری را شاخص ضعیفی برای دستیابی به شناخت قوی از بازار كار می دانند. حال باید دید در صورت صحیح بودن چنین دیدگاهی، چه شاخص هایی بهترین سنجه برای بازار كار است. بنابراین به نظر می رسد سنجه هایی مانند تعداد ریزش اشتغال، فرصت های شغلی جدید، آمار ترك شغل ها، آمار اشتغال ناقص و اشتغال جدید، از بهترین سنجه های بازار كار هستند.رئیس مركز آمار و اطلاعات راهبردی وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعی ادامه داد: در شانزدهمین كنفرانس بین المللی آمارشناسان كار در سال ۱۹۹۸، قطعنامه مرتبط با اندازه گیری «اشتغال ناقص» و «وضعیت اشتغال ناكافی» تصویب شد و دستورالعمل هایی نیز در ارتباط با انواع «اشتغال ناقص» ارائه شد.نصیری افزود: مطابق تصمیمات آمار شناسان كار سازمان بین المللی كار، وضعیت نامناسب كار توصیف گر آن است كه در محل كار از توانایی های این نوع افراد كاسته می شود.وی با اشاره به ویژگی های افراد دارای اشتغال ناقص گفت: گروهی از افراد شاغل، به صورت پاره وقت فعالیت می كنند و با عنوان «اشتغال ناقص زمانی» شناخته می شوند كه این افراد در جستجو و آماده كار با مدت زمان بیشتر هستند.این تحلیلگر آمار ادامه داد: گروه دیگر نیز افرادی هستند كه دارای اشتغال كامل بوده اما از نظر مهارتی، درآمدی یا سایر محدودیت های بازار كار از كار خود راضی نیستند؛ این گروه از افراد با عنوان «شاخص اشتغال ناكافی» شناخته می شوند كه افراد با ساعات كار زیاد نیز در این گروه قرار می گیرند.رئیس مركز آمار و اطلاعات راهبردی وزارت كار افزود: افراد مشمول «اشتغال ناقص زمانی»، شامل كسانی می شود كه طی دوره مرجع مورد سنجش، تمایل به انجام ساعات كار بیشتر دارند اما كمتر از مقدار مورد نظر كار می كنند. البته باید به این نكته توجه شود افرادی كه به اندازه مدت زمان مقرر در هفته كار می كنند ولی باز هم ضمن تمایل به انجام كار بیشتر، آمادگی انجام آن را نیز داشته باشند، نباید جزو افراد دارای اشتغال ناقص زمانی قلمداد شوند.نصیری همچنین ادامه داد: افراد دارای «شاخص اشتغال ناكافی» كسانی هستند كه در هفته مرجع، ضمن آمادگی برای انجام كار، به دلیل محدویت های موجود در كار فعلی، قصد تغییر كار خود با در نظر گرفتن قابلیت های خود را دارند.وی ادامه داد: یك فرد شاغل ممكن است به دلیل میزان پرداختی یا دلایل دیگر قصد تغییر كار خود از قبیل خود اشتغالی، تبدیل فعالیت و یا روش اجرای انجام كار خود را داشته باشد یا همزمان فعالانه در جستجوی كار یا بهره وری و كیفیت بهتری برای شغل مورد نظرخود است.رئیس مركز آمار و اطلاعات راهبردی وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعی گفت: تمایل به تغییر شغل فعلی افراد، وجه متمایز كننده افراد دارای وضعیت اشتغال ناكافی است كه مشابه افراد دارای اشتغال ناقص زمانی هستند و فعالانه در جستجوی انجام ساعات كار بیشتر در دوره مرجع هستند.نصیری با بیان اینكه شناسایی افراد دارای وضعیت اشتغال ناكافی بر اساس ارزیابی وضعیت كار شاغلان صورت می گیرد كه ظرفیت لازم برای افزایش بهره وری و ارتقای كیفیت كارشان وجود دارد گفت: این نوع اشتغال ناقص می تواند به سه صورت استفاده نامناسب از مهارت های شغلی، درآمد ناكافی در شغل فعلی و ساعت انجام كار بیش از حد طبقه بندی و نمایان شود.وی تاكید كرد: بنابراین در چارچوب توصیه ها و مصوبات سازمان بین المللی كار كه در قالب قطعنامه های آمارشناسان كار این سازمان ارائه شده است اشتغال ناقص می تواند در قالب شاغل با ساعت كار كم، شاغل دارای درآمد كم، اشتغال ناقص مهارتی كه فرد از مهارت خود استفاده ناقص می كند و شاغل با ساعات كار زیاد تعریف شود.